Ik ben Mursal Dastager en ik zit in de 12^de klas van de middelbare school. Ik ben 16 jaar en ik woon in Karte-now in Kabul in een huurhuis met mijn vader, moeder, zus en drie broers. Ons gezin bestaat uit zeven mensen en de enige kostwinner in ons gezin is mijn vader, hij is chauffeur. Onze financiële staat is niet goed en mijn vader is erg zwak. Ik heb veel motivatie om Engels te leren, maar omdat we niet veel geld hebben kan ik dit niet doen. Ik wil graag studeren zodat ik later mijn land kan helpen, maar dit kan ik niet doen omdat wij niet veel geld hebben.

Ik vraag aan jullie om mij te helpen zodat ik met deze stichting mijn studie en wensen waar kan maken.

Mijn naam is Samira Mohammed Eshaq Sediqi en ik zit in klas 8. Ik ben iemand die veel motivatie heeft om te studeren, naar de universiteit te gaan en mensen in mijn omgeving en mijn volk te helpen. Maar ik leef in een gezin waarin mijn vader een gepensioneerde leraar is en erg ziek is, hij kan niet meer werken. Mijn jongere broertje gaat naar school en de andere kinderen van mijn vader zijn meisjes.  Een van mijn zussen zit in de vijfde klas en de andere in de vierde. Mijn oudste broer is tijdens de gevechten in Kabul overleden. Mijn vader is degene die al deze moeilijkheden moet doorstaan. Het is heel moeilijk voor hem om geld te verzamelen voor mijn zussen en de huur. Door de elektriciteitsrekening en alle andere uitgaven is het moeilijk voor ons om een heel jaar naar school te blijven gaan. Maar ik heb wel veel motivatie om te studeren en naar school te gaan. Wanneer ik mijn oude vader zo hard zie werken, wil ik hem helpen.

Ik wil naar school blijven gaan en daarom vraag ik aan jullie om mij, als het mogelijk is, te helpen. Zodat ik weer naar school kan gaan en mijn familie kan helpen.

Dag lieve mensen in Nederland,

Mijn naam is Mursal M.A. en ik zit in klas 9 op Lese Ali Balkhi (middelbare school). Mijn vader is overleden en ik heb nog zeven broertjes en zeven zusjes. Mijn zusjes en broertjes zijn allemaal jong en gaan ook naar school.

Mijn moeder is de kostwinner bij ons thuis en werkt als kok in een bedrijf. Financieel hebben wij het niet goed. We wonen in een huurhuis en onze huur bestaat uit 3000 Afghani per maand terwijl mijn moeder 700 Afghani per maand verdient. Gisteren was er een bomaanslag voor onze huis en dit heeft voor veel schade aan de muren en ramen gezorgd. Mijn moeder is heel verdrietig en maakt zich enorme zorgen over hoe zij de schade moet gaan betalen. Als enige kostwinner betaalt ze de huur, huishouden en onze school. Om de financiële druk van onze moeder te verminderen hebben mijn zusjes en ik besloten om (tijdelijk) school te verlaten.

Bij deze willen wij jullie hulp vragen zodat mijn zusjes en ik weer naar school kunnen gaan. Bij voorbaat dank.

Liefs,

Mursal

Beste lezer,

Mijn naam is Shekiba en ik woon in Kabul in Afghanistan. Middels deze brief wil ik graag financiële hulp vragen aan Stichting Ariana om mijn studie mogelijk te maken.

Onze gezin bestaat uit mijn ouders, mijn drie zusjes (waarvan een gehandicapt is) en mijn zeven broertjes. Mijn vader is bekend met middelengebruik en is verslaafd aan drugs. Dit heeft ervoor gezorgd dat hij niet voor ons kan zorgen. Hij verblijft niet in Kabul bij ons maar in Laghman, een andere provincie, waar wij oorspronkelijk vandaan komen. Onze contact met onze vader is heel slecht; we zien hem om de acht maanden of na een jaar wanneer hij een keer Kabul bezoekt. Mijn moeder maakt andermans huizen schoon en is daarmee de kostwinner van ons gezin. Tegenwoordig heeft zij het heel erg moeilijk op werk; er is weinig aanbod. Naast haar werk probeert ze ook voor ons te zorgen. Mijn vader wilt ons met dwang terug naar Laghman brengen. Echter probeert mijn moeder hem tegen te houden omdat hij daar mij of mijn zusje zal verkopen (‘laten trouwen’) om zo aan geld te komen voor zijn drugs.  Ook wilt mijn moeder ons de mogelijkheden om naar school te gaan niet ontnemen. In Laghman hebben wij die mogelijkheid niet. Mijn vader is van mening dat hij ons kan verkopen omdat wij meisjes zijn en met name mijn zusje omdat zij gehandicapt is. Mijn moeder zorgt goed voor ons echter wanneer ze het financieel moeilijk krijgt en problemen met mijn vader heeft krijgt zij dezelfde nare gedachten als mijn vader. Een tijdje geleden wilde ze een van ons verkopen om zo de financiële problemen op te lossen. Onze ooms hadden haar tegengehouden en hadden beloofd ons financieel helpen. Echter is dit tot de dag van vandaag niet gebeurd.

Mijn broertje van 13 jaar heeft dit jaar school zijn verlaten en werkt momenteel op de markt zodat wij rond kunnen komen en niet naar Laghman hoeven te verhuizen. Ook wilt mijn broertje werken zodat wij naar school kunnen gaan en later een baan kunnen hebben zodat wij voor ons zelf kunnen zorgen.

Lieve mensen in Nederland ik hoop op jullie begrip en ik hoop dat jullie mij kunnen ondersteunen om naar school te gaan.

Liefs,

Shekiba B.

Kirishna is een van de jongste scholieren van Stichting Ariana. Ze is in November 2014 via het ECW (Empowerment Centre for Women) en Unicef contacten in Kabul Afghanistan naar ons verwezen.

Ze zit op de middelbare school in groep drie dit jaar. Het Afghaanse stelsel wijkt af met de Nederlandse. In Nederland leren de kinderen in groep 3 het alfabet, echter in Afghanistan kan je dan al lezen en schrijven. Middelbare school gaat daar tot klas 10 en klas 12 (voor degene die extra willen studeren). Daarna begint het studenten leven, wat wij vanuit Stichting Ariana proberen te stimuleren.

Kirishna’s ouders zijn 3 jaar geleden bij een bomaanslag in de stad overleden. Zij overleefde het wel. Na het overlijden van haar ouders kwam ze bij haar grootouders terecht. Het gezin bestond uit haar oma en opa, haar 2 tantes (van 27 jaar en 25 jaar) en haar oom van 29 jaar. Haar opa was de kostwinnaar thuis en haar oom studeerde en had een bijbaan. Haar tantes hebben geen school kunnen volgen door de oorlogen en het heen en weer vluchten.

Twee jaar geleden is Kirishna’s opa plotseling overladen aan nierkanker. Jarenlang was hij ziek, echter kon hij zich geen ziekenhuisbezoeken en medicatie permitteren. Na het overlijden van haar opa was haar oom van 29 jaar de enige kostwinnaar overgebleven. Door de druk en verdriet is haar oom verslaafd geraakt aan drugs en ligt bijna anderhalf jaar ziek thuis en functioneert daardoor niet in het dagelijkse leven.

Haar oma probeert als schoonmaakster het gezin draaiende te houden. Ze hebben hun huis moeten verkopen en wonen nu in een klein huisje gebouwd in de bergen van Kabul. Kirishna’s is het eerste meisje in deze familie die een kans heeft gekregen om naar school te gaan. Stichting Ariana heeft met haar oma gesproken. In dit gesprek zei haar oma: “Mijn dochters en ik hebben deze kans nooit gehad en van haar opa mocht zij ook niet naar school. Maar ik wil haar deze kans geven zodat zij een andere toekomst krijgt dan wij; een betere toekomst.”