Lieve zusters in Holland,

Zoals voordezen met u gedeeld, zijn mijn ouders tijdens de oorlog overleden. Ik ben zelf gehandicapt geraakt, omdat een arm en een been geamputeerd moesten worden om mij in leven te houden. Ik ben altijd zeer verdrietig geweest en had al mijn hoop in het leven verloren. Ik kon absoluut niet accepteren dat ik een arm en een been had verloren. Mijn familie heeft mij enorm geholpen om door deze moeilijke tijden te komen. Zij hebben mij ondanks mijn handicap gesteund en uiteindelijk overtuigd om alsnog naar school te gaan. Ondanks financiële problemen heb ik de middelbare school met goed resultaat kunnen afronden.

Vervolgens heb ik deel genomen aan het Concoursexamen en ik heb de toetsen gelukkig met voldoende resultaat behaald. Na het behalen van het Concoursexamen was ik enorm verheugd om te gaan studeren. Echter was studeren financieel gezien niet mogelijk voor mij. En juist in deze wanhopige situatie vertelde een medestudent mij over de Stichting Ariana, die financiële hulp biedt aan vrouwen die graag naar school willen, of willen studeren.

Ik heb daaropvolgend contact genomen met Malika van Stichting Ariana. Zij heeft nadien contact opgenomen met u. Dankzij uw hulp ben ik in staat geweest om te studeren. Daarnaast heb ik vele computer- en softwarecursussen (Tolo-cursussen) gevolgd. Dit allemaal was zonder uw ondersteuning niet mogelijk geweest.

Momenteel ben ik werkzoekende als lerares op de middelbare school. Wegens mijn handicap neemt echter niemand mij aan. Zij zijn van mening dat mijn handicap het onmogelijk maakt om als lerares te functioneren. Ik ben ondanks de vele teleurstellingen alsnog van plan om een baan te vinden en financieel onafhankelijk te worden.

Ik wil u hartelijk bedanken voor uw steun. Dit alles was niet mogelijk geweest zonder uw gulheid.

Groeten,

Tahira M.

(Kabul, december 2014)