Fazela l zit in de 11de klas van de Bibi Mehro hogeschool in Kapisa, in Kabul Qalae Wakil. Zij heeft drie zussen en drie broers. Fazela: ‘Mijn moeder is heel ziek . Ze lijdt aan een hartziekte. Ook mijn vader heeft een zwakke gezondheid en is ziekelijk. Hij is altijd binnen in huis. Hij is als een kind. Ik zorg voor hem en mijn moeder. In mijn vrije tijd doe ik mijn opdrachten voor school. Mijn oudste broer is gehandicapt. Hij heeft een klein handkarretje waarmee hij door de straten gaat en kleine dingetjes verkoopt. Mijn tweede broer werkt bij een winkelier, nu nog als leerling. We hebben een moeilijk leven, we hebben veel financiële probleem. Het gaat niet goed met mijn leven en met mijn familie. Toch wil ik studeren en veel leren, om in de toekomst iets te kunnen doen voor mijn familie.

Tijdens de Taliban was ons leven nog moeilijker. Toen werkte mijn moeder thuis, wij waren nog klein. Mijn vader was vijf jaar spoorloos. Later hoorden we dat hij  in de gevangenis zat en was opgepakt door de Taliban. Het waren heel zware tijden. Toen hij vrij kwam, was hij was heel ziek. Als het regiem van de Taliban er niet was geweest, hadden wij misschien een fatsoenlijk leven kunnen hebben. Zonder de ziektes van mijn ouders; dan hadden wij niet in armoede geleefd. Misschien zou ik zelfs al klaar zijn met mijn school en studie en had ik ergens goed werk gehad. Het is heel jammer!

Maar toch ben ik tevreden nu, en mijn God dankbaar, dat we nog in leven zijn. Ook ben ik blij dat er nu geen verbod meer is voor vrouwen en meisjes om te werken en te studeren. Wel heb ik veel moeite met onze financiële situatie en het tekort aan geld. Wat kan ik doen om verder te studeren? Ik heb een grote passie om verder te studeren en in de toekomst mijn land te helpen.’